احکام مترتب بر قمر در عقرب از منظر فقه امامیه

قمر در عقرب پدیده ی نجومی عبور کره ماه از زمینه صورت فلکی عقرب (کژدم) یا از امتداد برج فلکی عقرب است که هر ماه قمری یک بار رخ می دهد و معمولا دو تا سه روز طول می کشد. در ستاره بینی از قدیم، پدیده قمر در عقرب نشان از واقعه ای شوم (نحس) دانسته می شده است. در هر ماه قمری، قمر زمین یک دور کامل به دور آن می گردد و به همین خاطر، یک بار از برج عقرب گذر می کند. با این حال، این زمان همیشه با چشم های غیر مسلح قابل رویت نیست. در ماه هایی نظیر آبان، آذر و دی، به خاطر این که خورشید در برج عقرب قرار دارد، عبور ماه از آن در روز اتفاق می افتد که به علت روشنایی خورشید، تنها ماه دیده خواهد شد. در مقابل، در ماه هایی نظیر خرداد و تیر، ماه در شب از صورت فلکی عقرب عبور می کند و در چنین شب هایی، از زمان غروب آفتاب تا طلوع آفتاب روز بعد می توان هم ماه و هم صورت فلکی عقرب را رویت کرد. این پژوهش که به صورت کتابخانه ای و با شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است به احکام مترتب بر قمر در عقرب از منظر فقه امامیه پرداخته داشت و شامل مضامینی مرتبط و معتبر براساس آیات و روایات و احادیث و.. می باشد.

احکام مترتب بر قمر در عقرب از منظر فقه امامیه Keywords:

فقه امامیه , قمر در عقرب , نجوم احکامی , سعد و نحسی.