نقش بازیهای بومی و محلی در توسعه گردشگری

امروزه در کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری در کنار هر جاذبه گردشگری طبیعی دهها جاذبه غیرطبیعی اعم از تفریح گاه های مختلف بازیها و ورزشهای محلی و بومی مختلف، شهربازی و غیره ایجاد شده است؛ اما در ایران به وضوح دیده میشود که برنامه ریزی مدون و متقنی برای هدایت جهانگردان وجود ندارد؛ و میتوان اظهار داشت که مشکل اساسی صنعت گردشگری در ایران نبود بسترسازیهای لازم در این عرصه است. اگرچه ایران مهد جاذبه های تاریخی، فرهنگی و طبیعی است اما این جاذبه ها به جاذبه های گردشگری تبدیل نشده اند (نوری،۱۳۹۲). ورزشهای سنتی و بازیهای بومی و محلی به عنوان گنجینه ای از باورهای فرهنگی اقوام، ضمن داشتن پیوند ناگسستنی با یکدیگر، نشان هویت و فرهنگ هر کشوری و بخشی از میراث آن است. همچنین دارای جنبه های نشاط و شادابی و پیوستگی عمیق با زندگی و معیشت مردم است و از مهمترین اجزاء فرهنگ و فولکلور مردم هر ناحیه به شمار می آید. کشور پهناور ایران نیز با تمدن چند هزار ساله اش مجموعه ای است از اقوام با فرهنگ های مختلف. لذا به دلیل شرایط اقلیمی متفاوت هر یک از اقوام، بازیها و سرگرمیهای رایج در میان مردم نیز از تنوع بسیاری برخوردار است .با توجه به پراکندگی جمعیتی کشور ایران، تشابه در موضوعات همگن و لزوم استفاده از تجارب و ظرفیتهای منطقه ای و محلی و پیروی از اصول متعارف و جلوگیری از نابسامانی، تدوین شیوه نامه برگزاری جشنواره ورزشهای سنتی و بازیهای بومی و محلی میتواند نقش موثری در احیاء و ترویج ورزشهای سنتی و بازیهای بومی و محلی داشته باشد. با توجه به نقش گردشگری ورزشی در توسعه و انتقال فرهنگ میتوان اشاره کرد که ورزشهای بومی و محلی در این زمینه به عنوان عاملی مهم در تبادل فرهنگی بین جوامع بشری میتوانند به حساب آیند. براین اساس چو (۲۰۰۳) ورزشهایی را که سنت یک کشور محسوب میشوند، یکی از جاذبه های مهم گردشگران ورزشی میداند(نجف زاده،۱۳۹۸). لذا محقق درصدد پاسخ به این سوال است که آیا بازی ها و ورزشهای بومی ومحلی بر توسعه گردشگری شهرستان بندرعباس تاثیردارد.