نقش رشد حصیر بافی در توسعه گردشگری روستایی

گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که با بسیاری از الگوهای دیگر گردشگری پیوند دارد ولی وجه مشخصه آن در نواحی روستایی است. این نوع گردشگری در برخی از کشورها به صورت یک بخش جداگانه گسترش یافته است. صنایع دستی ایران به عنوان صنعتی مستقل و بومی شاخص ترین هنر کاربردی ایران و یکی از سه قطب برتر صنایع دستی جهان ریشه های عمیق و استوار در فرهنگ غنی و بارور ایران اسلامی داشته است. گردشگری روستایی را به واقع باید نوعی از گردشگری پایدار تلقی کرد زیرا انتظار می رود که حضور گردشگران به تقویت زندگی روستایی، ارتقای سطح آن، افزایش توان مالی مردمان روستا و بهبود اوضاع اقتصادی آن و حفظ محیط و فرهنگ روستایی یاری رساند. این نوع گردشگری می تواند حفظ سنت ها و ارزش های کهن روستا و انتقال آن به مردم را نیز به دنبال داشته باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی، از نظر ماهیت و روش در گروه تحقیقات توصیفی – تحلیلی و به لحاظ گردآوری و تحلیل داده ها، در دسته تحقیقات کیفی جای می گیرد. در بسیاری از مواقع روستاییان از صنایع دستی و رشد آن به عنوان بهانه ای برای دریافت تسهیلات بیشتر استفاده می کنند تا از کمک های مالی بیشتری از سمت دولت برخوردار شوند. روستاها می توانند با این کمک ها اوضاع خود را بهبود بخشیده و گاها از بودجه ای که دریافت می کنند، جاذبه های کوچکی در خود ایجاد کنند تا کمی بیشتر گردشگران را برای بازدید از روستاهایشان ترغیب کنند.

نقش رشد حصیر بافی در توسعه گردشگری روستایی Keywords:

حصیربافی , توسعه گردشگری روستایی , گردشگری روستایی