معماری سنتی کویر، معماری پایدار... (بررسی اصول معماری پایدار و چگونگی ظهور پایداری انرژی در معماری سنتی کویر ایران)

پایداری گستره وسیعی از تفکرات آینده مدار انسان قرن بیستم است، این تفکرات که انسان را محور و بقای او را هدف قرار داده، سعی بر ایجاد راهکارهایی در حفظ زیست بوم و تداوم حیات توام با آرامش او خواهد داشت، در این بین پایداری محیطی به عنوان یکی از زیرشاخه های نظریه های کلی پایداری، همواره این موضوع را مطرح نموده که اقلیم (متوسط شرایط آب و هوایی بستر قرار گیری محیط زندگی انسان) با پایداری در ارتباط مستقیم بوده و این دو، جزء لاینفک از یکدیگر می باشند، ولی باید به این نکته توجه ن مود که ارتباط اقلیم و پایداری (پایداری محیطی) که در سالهای اخیر مطرح و بسط و گسترش یافته، ریشه های بسیار کهن در معماری سنتی ایران داشته است و م سلماً پرداختن به شرایط ایجاد پایداری محیطی در آینده بدون شناخت معماری گذشته امکانپذیر نیست، در این بین کویر به عنوان یکی از اقلیم های شاخص و تأثیر گذار طبیعت بر تفکرات و نحوه زندگی انسان مطرح بوده که با ویژگیهای منحصر به فرد خود م نجر به پدید آمدن نوع خاصی از تفکر و در نتیجه شکل گیری اصولی در معماری این اقلیم گشته، تادر عین توجه به صرفه جویی و ایجاد پایداری در حوزه انرژی و استفاده صحیح از شرایط اقلیمی، زندگی ساکنان این محدوده آب و هوایی را در شرایط سخت آب و هوایی سهل نماید، که این خود، ایجاد پایداری محیطی در شرایط نامطلوب اقلیمی می باشد، در حقیقت، معماری کویر حاوی بسیاری از شاخصه هایی است که ضمن توجه به نیازهای زیبایی شناختی، آسایش ساکنین را در راس امور خود قرار داده و با شرایط آب و هوایی بستر شکل گیری خود منطبق می باشد، این فنون کهن، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه پایداری را در بر گرفته و به اصول و روشهایی دست یافته که عامل آسایش و تکامل زندگی، در شرایط محیطی سخت بوده و در راستای نیل به ایجاد شرایط مطلوب، بسیار هدفمند و موفق عمل نموده است. این مقاله که حاصل مشاهدات عینی و مطالعات کتابخانه ای است به صورت تحلیلی- توصیفی به تشریح موضوع می پردازد، نتایج آن بنیادی و از نظر فرآیند اجرا کیفی بوده و در نهایت سعی در بررسی و بازشناسی اصول شکل گیری معماری سنتی پایدار در اقلیم کویری ایران را خواهد داشت.