پایداری اقلیمی در معماری سنتی کوهستان

مفهوم معماری پایدار به عنوان یک وسیله سیستماتیک مادی،مفهوم معماری را نه تنها به سوی هنر سکونت بلکه به طرف هنرسکونت در طبیعت به ترتیبی که بدون شاخت طبیعت تعریفش دشوار باشد،سوق میدهد.هنر سکونت در طبیعت باطبیعتی قابلدستیابی که می تواند پایداری را تعریف نموده و بدین ترتیب قدرت ضمانت فضایی آن را ممکن سازد و این فقط در زمان خودپایان نمی یابد بلکه امکان ایجاد فضای دنیا و آینده را مهیا می سازد.باید توجه داشت که معماری پایدار واقعی نباید فقط در جهت مقابل و عکس نحوه ساخت و دخل و تصرف در طبیعت بهصورت دیدگاه فلسفی یکطرفه گام بردارد،بلکه همانطور که گفته شد ضامن ساختارهایی هماهنگ در طبیعت و انسان باشدچون انسان نیز جزئی لاینفک از طبیعت می باشد. از اینرو معماری نباید فقط وسیله ای برای تنازع بقا و موقتی مطرح گرددبلکه موجودیت و انعکاس آن در زمان و مکان،برای آینده بوده و به هیچ عنوان نباید فقط به عملکرد بپردازد.در این مقاله ابتدابهتعاریفی از معماری پایدار پرداخته شده سپس با بررسی معماری سنتی اقلیم سرد کوهستانی به روابط بین معماری بومی ومعماری پایدار رسیدیم نتیجه اینکه عوامل موجود در معماری پایدار همان اصول معماری بومی سنتی می باشد که امروزه درقالب معماری مدرن و پیشرفته مطرح است.