تبیین شاشخصه های پایداری در معماری خانه های سنتی ایران

جلوگیری از آلودگی محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی، توسعه پایدار، مفاهیم پایداری و در نتیجه معماری پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده است. یکی از پاسخ های معماری برای این نگرانی معماری پایدار یا محیطی است که با توجه به مفاهیم، اصول و الگوهای معماری پایدار، ضرورت بررسی آن در بخش مسکونی اثبات می شود. معماری سنتی ایران در بخش مسکونی دارای قواعد و ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیستی، نیازهای اقلیمی هر منطقه را نیز در بر گرفته است و فنون وقواعد به کار رفته در این معماری بسیاری از شاخص های پایدار را به طور ضمنی در خود دارد. روش تحقیق در این مقاله، علمی، توصیفی و مقایسه ای است. به گونه ای که معیارها و شاخصه های معماری پایدار را می توان در معماری سنتی ایران بازیافت. این مقاله ابتدا به بررسی اصول و مفاهیم معماری پایدار، سپس اصول معماری خانه های سنتی ایران می پردازد که در انتها با بررسی تطبیقی، سعی برآن است تا معماری بومی ایران را در اقلیم های متفاوت، با توجه به پایداری محیط و صرفه جویی در مصرف انرژی بررسی نمود، تا بتوان پاسخگوی بحران جهانی آلودگی زیست محیطی بود.