هماوایی مؤلفه های پایداری در معماری سنتی اقلیم گرم و خشک (نمونه موردی خانه های سنتی قم)

یکی از اصول معماری، معماری ایرانی- اسلامی که از رموز مانایی بناهای کن این سرزمین است؛ آن است که معاران ایرانی همواره می کوشیدند تا درکی آگاهانه و سپس پاسخی خردمندانه برای مسئله پایداری در آثارشان داشته باشند. معاری ایرانی- اسلامی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد به کاررفته در این معاری در ابنیه سنتی ایران مانند خانه های مسکونی، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معاری پایدار را به وضوح دارد. در این مقاله به بررسی معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک خواهیم پرداخت و سپس تحلیلی بر شاخصه های پایداری در معماری سنتی این منطقه با بررسی نمونه موردی از خانه های قم به انطباق الگوهای پایداری با عناصر تشکیل دهنده فرم این بناها خواهیم پرداخت. با بازخوانی اصول پایداری که در معماری خانه های ایران استفاده شده است، می توان به ارتفاء کیفیت معماری معاصر در ایران کمک نمود. روش تحقیق کیفی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد.