شناخت کهن الگوی پایدار در معماری سنتی دزفول در جهت بهینه سازی مصرف انرژی

کاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری بحثی به عنوان پایداری را بوجود آورده است. نگاهی گذرا به معماری بومی- مردمی مناطق مختلف ایران حکایت از شناخت خصوصیات محیطی به خصوص پهنه های اقلیمی ایران و چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما برای استفاده هر چه بیشتر از مواهب طبیعیت و مقابله با مشکلات و ناهنجاریهای اقلیمی- محیطی دارد. مدیریت مصرف انرژی در ساختمان ابزاری توانمند برای بهینه سازی مصرف انرژی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست به شمار می آید. در معماری گذشته ایران شوادان ها به عنوان یکی از الگوهای کهن در معماری پایدار و مدیریت انرژی قرار می گیرد، که ضمن توجه به نیازهای زیستی انسان و فراهم آوردن شرایط اقلیمی در طراحی، شوادان ها به عنوان راهکاری در راستای ایجاد معماری همساز با اقلیم در برخی از نقاط ایران مطرح شده است. بدیهی است که همسویی این فضاها با اصول معماری پایدار نمی تواند تصادفی و اتفاقی باشد. این مقاله ضمن بررسی الگوهای پایدار در شوادان ها، با تکیه بر گردآوری اطلاعات به روش میدانی و کتابخانه ای سعی در شناسایی این الگوها و استفاده از این عناصر در ساخت و سازهای امروزی در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار در معماری ایرانی دارد.