معناشناسی واژگان سنت مهلت دهی در قرآن کریم با تاکید بر تحلیل معنایی «املاء»

املاء یکی از سنت های الهی به معنای مهلت دادن و به تاخیر انداختن عذاب است. نوشتار پیش رو به روش توصیفی-تحلیلی و با دو رویکرد روابط جانشینی وهم نشینی، مولفه های معنایی واژه ی «املاء» و مشتقات آن را در قرآن کریم مورد کاوش و تحلیل معنایی قرار داده است، براین پایه، واژگان: «خیر»، «اخذ»، «کید»، «ازدیاد»، «استهزاء» با محوریت روابط همنشینی و در بخش دیگر، واژگان: «استدراج»، «امهال»، «انظار»، «اجل»، «تمتیع»، «تاخیر»، «ذر»، «مد»، با محوریت روابط جانشینی با واژه «املاء» مورد ارزیابی لغوی، صرفی و معناشناختی قرار گرفته اند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که املاء یکی از سنت های الهی است و با توجه به شرایط حاکم بر کافران معاند، این فرصت به سود آنان نخواهد بود چرا که این امر برای هلاکت و نابودی آنان در نظر گرفته شده است. براین پایه واژه ی املاء وقتی به خدای متعال نسبت داده می شود عقوبتی از سوی خداوند در قبال کافرین است برخلاف کاربرد واژه امهال و انظار که معنایی اعم از عقوبت یا غیر آن را می رساند و در مفهوم آن توقع بهبودی اوضاع و رفع عذاب نیز وجود دارد ونیز در مفهوم استدراج، سقوط تدریجی قرار دارد و املاء به چگونگی این سقوط تدریجی اشاره دارد.

معناشناسی واژگان سنت مهلت دهی در قرآن کریم با تاکید بر تحلیل معنایی «املاء» Keywords:

املاء , امهال , استدراج , انظار , معناشناسی واژگان , روابط همنشینی , روابط جانشینی