رویارویی با سایه خوانشی متفاوت از فردیت یابی نوجوان در رمان کنسرو غول مهدی رجبی

ناخودآگاه فردی و بخش اعظم آن سایه، از موضوعاتی است که هماره ذهن نویسندگان را به خود مشغول داشته و باعث شکل گیری آثاری خلاقه و منحصربه فرد شده است. این مفاهیم با توجه به ماهیت دوره نوجوانی و تلاش نوجوان برای شناخت خویش و رسیدن به هویتی یگانه،  در آثاری که برای نوجوانان نوشته می شود، جایگاه ویژه ای دارد. از این رو این پژوهش بر آن است تا با رویکرد روان شناسی تحلیلی یونگ و با تاکید بر سایه، رمان کنسرو غول، نوشته مهدی رجبی را از نظر روند رویارویی، شناخت و پذیرش قهرمان با سایه اش واکاوی کند. این پژوهش به روش تحلیل محتوا انجام شده است و نویسنده کوشیده است با تحلیل محتوای داستان در دو سطح شخصیت های داستانی و فضاسازی به تحلیل و بررسی کهن الگوی سایه و مولفه های حضور آن بپردازد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که توکا (شخصیت اصلی داستان) در طی فرایند فردیت خویش، در مواجهه با مسائل و مشکلاتی که ناگزیر است با آن ها روبه رو شود، با کمک غول کنسروی که زاییده خیالات اوست، موفق به رویارویی و پذیرش بخشی از سایه خود می شود. نتیجه این رویارویی موفق در پایان داستان خود را به صورت افزایش اعتماد به نفس توکا، درک وی از ویژگی های واقعی و شناخت نسبی از سایه اش نمایان می شود.

رویارویی با سایه خوانشی متفاوت از فردیت یابی نوجوان در رمان کنسرو غول مهدی رجبی Keywords:

روان شناسی تحلیلی یونگ , سایه , فرایند فردیت , کنسرو غول , ناخودآگاه فردی