نقش همپوشانی قربانی و مجرم و اثربخشی جمعی در پیش بینی فرسودگی شغلی در میان افسران پلیس abstract
هدف این مطالعه کمی همبستگی پیش بینی کننده، بررسی روابط بین متغیرهای سابقه کاری، فرسودگی شغلی، همپوشانی قربانی-مجرم، اثربخشی جمعی، و نیاز به قطعیت در میان افسران مجری قانون در ایالات متحده بود. این پژوهش تلاش داشت تا تعیین کند که آیا این متغیرها، به صورت فردی یا ترکیبی، می توانند نیاز به قطعیت را که یک سازه روان شناختی منعکس کننده تمایل به اطمینان و حل و فصل مسائل است، پیش بینی کنند. این تحقیق به درک تاثیر پویایی های حرفه ای و اجتماعی بر فرآیندهای شناختی و عاطفی افسران مجری قانون کمک می کند. با استفاده از نمونه ای متشکل از ۱۱۲ افسر مجری قانون از مناطق غربی ایالات متحده، داده ها از طریق روش نمونه گیری در دسترس جمع آوری شد. شرکت کنندگان ابزارهای "پرسشنامه ارزیابی فرسودگی شغلی-۱۲" (BAT-۱۲)، "مقیاس کوتاه نیاز به قطعیت" (BNFCS)، یک مقیاس برای اندازه گیری همپوشانی قربانی-مجرم، و یک پرسشنامه
اثربخشی جمعی را تکمیل کردند. تحلیل های رگرسیون چندگانه استاندارد برای بررسی دو سوال پژوهشی انجام شد: (۱) رابطه پیش بینی کننده ترکیبی متغیرهای سابقه کاری، فرسودگی شغلی، همپوشانی قربانی-مجرم و
اثربخشی جمعی با نیاز به قطعیت، و (۲) نقش پیش بینی کننده فردی هر یک از این متغیرها بر نیاز به قطعیت. یافته ها نشان داد که رابطه پیش بینی کننده ترکیبی معناداری بین متغیرها و نیاز به قطعیت وجود دارد (F (۴,۱۰۷ ) = **p** < .۰۵).
فرسودگی شغلی و همپوشانی قربانی-مجرم به عنوان قوی ترین پیش بینی کننده های فردی نیاز به قطعیت شناخته شدند، در حالی که
اثربخشی جمعی رابطه معکوس متوسطی با این متغیر داشت. سابقه کاری نیز رابطه ای ضعیف اما معنادار با نیاز به قطعیت نشان داد. این مطالعه تعامل پیچیده بین عوامل حرفه ای، روان شناختی و اجتماعی را در شکل دهی به پیامدهای شناختی در افسران مجری قانون برجسته می کند. یافته ها بر اهمیت پرداختن به
فرسودگی شغلی و همپوشانی قربانی-مجرم در کنار تقویت
اثربخشی جمعی تاکید دارند تا نیاز به قطعیت در میان افسران کاهش یابد. این بینش ها می توانند مداخلاتی را برای بهبود تصمیم گیری و رفاه در افسران مجری قانون ارائه دهند.