کادمیوم از مهم ترین آلایندههای زیست محیطی محسوب می شوند که از راههای مختلف منابع آب و خاک را آلوده می کند. این عنصر در فهرست سازمان محیط زیست کشورهای صنعتی و در حال توسعه ، از جمله فلزات سنگین سمی محسوبمی شود. لذا پالایش خاک و آبهای آلوده به این عنصر، از مهم ترین سیاست های زیست محیطی این کشورها است ؛ از جمله روشهای مطلوب بیولوژیکی جهت بهره گیری در حذف آلا یندهها استفاده از گیاهان و به بیاندیگر
گیاه پالایی است . در واقع در
گیاه پالایی استفاده از پتانسیل های فیزیولوژیکی گیاهان سبز (انواع علف های هرز، گیاهان آبزی و مردابی ، گیاهان زراعی و حتی درختان) در کنترل و جذب آلایندههای آلی و معدنی به صورت پالایش سبز در کنار سایر روشهای تصفیه فاضلاب مطرح می شود. این تحقیق بر روی
سامانه نیزار مصنوعی افقی برای ارزیابی توان جذب
کادمیوم انجام شد و غلظت
کادمیوم موجود در اندام هوایی و زمینی به تفکیک در زمانهای ماند مختلف ۱، ۳ ، ۵ و ۱۰ روز اندازه گیری شد. نتایج تحقیق نشان داد فاکتور
انباشت کادمیوم در توده کل گیاه به طور متوسط تا حداکثر مقدار ۳۶ میلی گرم به کیلوگرم افزایش پیدا کرد و این مقدار در زمان ماند ۱۰ روز به میزان ۱۳۹ میلی گرم در کیلوگرم بافت خشک گیاه افزایش یافت . بنابراین ریشه گیاه نی ، توان مناسبی در جذب و تجمع عنصر سنگین
کادمیوم داشت و نقش مهمی را در سیستم تالاب زیر سطحی ایفا می کند .