عنصر عاطفه در اشعار مولانا در مثنوی

مولانا جلال الدین رومی در *مثنوی معنوی * از عنصر عاطفه به عنوان ابزاری برای انتقال عمق معنوی و روحانی بهره می برد. او از طریق شعرهایش به بررسی موضوعات انسانی و الهی پرداخته و احساساتی چون عشق ، درد، شوق، و رحمت را به تصویر می کشد . عاطفه در اشعار مولانا به عنوان پلی میان دنیای ظاهری و باطن معنوی عمل کرده و مخاطب را به تامل در اصول عرفان ی و فلسفی دعوت می کند. استفاده از داستانهای تعلیمی و تصاویر شعری به منظور برانگیختن احساسات مخاطب و هدایت او به سوی تجربه های روحانی از ویژگ ی های برجسته اشعار اوست . به علاوه، مولانا از عواطف انسانی به عنوان وسیله ای برای بیان حقایق عمیق تر و جستجوی حقیقت استفاده می کند، به گونه ای که اشعار او همواره حاوی پیامی برای رشد و تکامل روحان ی انسانهاست . این عواطف به ویژه از طریق تجارب شخصی مولانا و ارتباط او با خداوند و جامعه به نمایش گذاشته شده و موجب ایجاد تجربه ای عاطفی و معنوی در مخاطب می شود.]۱[

عنصر عاطفه در اشعار مولانا در مثنوی Keywords:

مولانا , شعر , شعر فارسی , مثنوی عشق , درد , شوق , رحمت , تامل