جلوه هایی از شعردرمانی در رباعیات خیام

شخصیت خیام دارای ابعاد گوناگون علمی، فلسفی و حکمی با شاعرانگی خاص و جذاب است. برای دریافت اندیشه های معرفت شناسانه، هستی شناسانه و رویکردهای اجتماعی او، باید به واکاوی ژرف تری از متن رباعیاتش پرداخت و دغدغه های وجودی شاعر را درک کرد. منظری که در این پژوهش به خیام می نگرد، بعد شعردرمانی رباعیات معروف و جهانی اوست. در دهه های اخیر، شعردرمانی برای بهبود روحیه، کاهش استرس، افزایش آگاهی و کمک به افراد برای مدیریت احساساتشان به کار می رود. امروزه در جهان، شعردرمانی با تاریخ غنی و کاربردهای متنوع خود همچنان ابزاری ارزشمند در قلمرو مداخلات درمانی است. روش این پژوهش، تحلیل محتوای مضمونی است و نتایج این واکاوی نشان می دهد که شعردرمانی در رباعیات خیام، در دو ساحت جریان دارد: یکی سرایش شعر برای بازنمایی و گاه ارائه راه حل هایی برای دغدغه ها، اضطراب های ناشی از ابهامات هستی شناسانه و حیرت خود شاعر و دیگری، خواندن و شنیدن اشعار وی توسط مخاطبان و اثرپذیری آن هاست. رباعیات خیام فرصتی را برای افراد فراهم می کند تا به ژرف اندیشی، شناخت خویشتن و اقتضائات جهان پیرامون خود بپردازند و سفری اندیشگانی و درونی را آغاز کنند. خیام از طریق روایت گری ماهرانه درباره گذرا بودن زندگی، بیان تناقض ها، وجود کنش های اجتناب ناپذیر چون چیرگی سرنوشت و مرگ، می خواهد موجب ذهن آگاهی، انگیزش، پدیداری عواطف و احساسات قدرتمند سرکوب شده و نادیده گرفته شده شود و در نهایت، القاگر شفا، رشد شخصی و درک عمیق تر از خود و جهان باشد که در شیوه کلی، بسیار شبیه روش درمان شناختی- رفتاری در روان شناسی است.

جلوه هایی از شعردرمانی در رباعیات خیام Keywords:

شعردرمانی , خیام , رباعیات