یکی از ارکان مهم تعلیم و تربیت در
آموزش و پرورش ،
برنامه ریزی درسی است . بدون برنامه ریزی ، در هیچ دوره ای نمی توان کاری را انجام داد . برنامه ریزی به نوشتن برنامه ختم نمی شود بلکه فراگردی است که باید مداومت داشته باشد وبا توجه به بازتاب نتایج فعالیتهای انجام شده ،یافته های جدید، تغییرات تکنولوژی ، پیشرفت دانش ومعرفت دگرگونی منابع و امکاناتوتحول اولویتها ، دائم ارزیابی شده و تکمیل گردد. امور درسی بخصوص در سطح مقطع
ابتدایی یکی از مهمترین فعالیتهاست که اهمیت زیادی در سایر جنبه های زندگی دارد. بر این اساس انجام این فعالیت مهم به نحو احسن بطوری که نتایج خوب و عالی در بر داشته باشد اهمیت زیادی پیدا می کند. هیچ کاری بدون برنامه ریزی فعالیتی کامل نخواهد بود. بویژه مسائل درسی ودرسی بیشتری دارند، مدت زمان در آنها مهم است و. …
برنامه ریزی درسی دریک کشور حرکتی بسیار بزرگ محسوب میشود و نظامهای آموزشی نقش بسیار مهمی در تربیت و پرورش نیروی انسانی کشورها ایفا میکنند. اهمیت این موضوع درنظامی همچون نظام
آموزش و پرورش که وظیفه تعلیم و تربیت دانش آموزان، برای فردای بهتر را برعهده دارد دو چندان است . همچنین در میان دوره های تحصیلی دوره
ابتدایی از با اهمیت ترین مقاطع تحصیلی محسوب میشود زیرا دانش آموزان در ابتدای مسیر آموزشی تعیین شده در
آموزش و پرورش قرار دارند و به عبارتی پایه ی
آموزش صحیح در این مقطع رقم میخورد. پژوهش پیش رو با تکیه بر اسناد کتابخانه ای ، مقالات داخلی و خارجی و پژوهشهای انجام شده به بررسی
برنامه ریزی درسی در نظام
آموزش دوره
ابتدایی پرداخته است و جهت های مهمی همچون اهمیت و اصول، ویژگیها و ایرادات
برنامه ریزی درسی در دروه
ابتدایی را بررسی کرده است . نتایج این پژوهش نشان داده است ، ضمن اهمیت
برنامه ریزی درسی و افزایش توجهی که در دهه اخیر به آن شده است ، اما هنوز هم ایراداتی را در بدنه خود دارد و نیازمند بررسی ابعاد گوناگون آن است . لذا به دستاندرکاران
برنامه ریزی درسی دوره
ابتدایی در ایران پیشنهاد میشود که به طور هدفمند توازن موجود در ارکان
برنامه ریزی درسی را در جزییترین مراحل مربوط به آن مورد توجه قرار دهند.