حوزه های تاثیر تهدیدات فضای سایبری در امنیت داخلی ج ا ایران پیامدها و رویکرد های برون رفت از آن abstract
در عصر حاضر دشمنان با مقاصدی نادرست به دنبال ارائه و ترویج باورها و رفتارهای انحرافی در فضای سایبرهستند.به طوری که علاوه بر
تهدیدات سایبری موجود از قبیل جنگ سایبری،تروریسم سایبری،جرایم سایبری،جاسوسی سایبری،آشفتگی سایبری اقدام به بهره برداری از تهدیدات نوینی چون شبکه سازی اجتماعی و ترویج سازمان یافته انحرافات اخلاقی میباشد ، حال که در عصر ارتباطات قرار داریم، چاره ای جز تعامل سازنده با این پدیده نوین وجود ندارد. قدرت تکنولوژی و فناوری به عنوان یکی از منابع قدرت برای مقابله با تهدیدات فضای سایبری برای حکومتها و کشورها مطرح است. با توجه به تغییر ماهیت سنتی قدرت و امنیت و شکل گیری بعد جدیدی از تهدیدات برای کشورها، توجه به اینترنت و فضای سایبری، از ارکان اصلی سیاست گذاریها و تصمیم گیریها در درون دولتها تبدیل شده است و یا خواهد شد. کشورمان نیز بنا به دلایل گوناگون از تهدیدات فضای سایبری مبرا و جدا نیست. لذا توجه به توسعه و پیشرفت در حوزه فضای مجازی و سایبری، لازمه ادامه حکومت داری برای مسئولان خواهد بود. سئوال اصلی این نوشتار اینگونه مطرح است که تاثیر حوزه های تهدید فضای سایبری در امنیت ج ا ایران کدامند و پیامدها ، راهکارهای مقابله با تهدیدات این فضا چیست ؟ این تحقیق از حیث هدف ، کاربردی و از نظر ماهیت و روش تحقیق، توصیفی–تحلیلی و برپایه روش کتابخانه ای و فیش برداری از اینترنت و بهره گیری از نظرات نخبگان حوزه سایبری در مقالات موجود، انجام پذیرفته است. به منظور تحلیل داده ها و ارایه مدل، با توجه به ماهیت و روش تحقیق و ضرورت تحلیل فرامتن، از روش تحلیل محتوای کیفی (تحلیل مضمون) استفاده شده است. در پایان نتایج یافته های این مقاله نشان می دهند که برای جلوگیری از پیامدهای تهدیدات فضای سایبری در امنیت داخلی چاره ای جز پدافند سایبری و پدافند غیر عامل برای برخی از تهدیدات سنتی این فضا همچون جاسوسی، تروریسم،جنگ و آشفتگی سایبری نبوده و افزایش سواد رسانه برای جلوگیری از تهدید شبکه سازی اجتماعی وجلوگیری انحرافات اخلاقی توصیه میگردد. همچنین ارتقاء دانش و شناخت دقیق پدیده نوین آینده یعنی متاورس، تنها راه مقابله با آن و پیامدهای محتمل آن خواهد بود. به طوری که تصورات در هم آمیخته با پیش بینی های افسانه گونه مرتبط با آینده فضاهای مجازی، امکان دست یابی به یک چارچوب مشخص سیاست گذاری و اجرا را از بین خواهد برد.