بهبود دسترسی شهروندان به خدمات و امکانات شهری مبتنی بر نظام سلسله مراتب خدمات شهری abstract
با افزایش جمعیت شهری و توسعه شهرهای بزرگ، دسترسی به
خدمات و
امکانات شهری به یکی از چالش های اصلیمدیریت شهری تبدیل شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه ریزی هوشمند و سیستم های حمل و نقلکارآمد بر
بهبود دسترسی شهروندان به
خدمات و کاهش نابرابری های اجتماعی در مناطق شهری انجام شده است. روشپژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و بر اساس مرور منابع و مطالعات موردی در سطح جهانی و ایران انجام گرفته است.یافتههای پژوهش نشان میدهد که توسعه سیستمهای حمل و نقل عمومی و کاهش وابستگی به خودروهای شخصیمی تواند دسترسی به
خدمات و فرصتهای شغلی را بهبود بخشیده و زمان سفرهای شهری را کاهش دهد. همچنین، نتایجنشان می دهد که در مناطق کمدرآمد، بهبود زیرساخت های حمل و نقل به شکل هدفمند می تواند به کاهش شکاف هایاجتماعی-اقتصادی کمک کند. در نتیجه، برنامه ریزی شهری با محوریت دسترسی نه تنها به کاهش ترافیک و آلودگی کمکمیکند، بلکه با افزایش فرصت های اقتصادی و اجتماعی، به بهبود کیفیت زندگی شهروندان نیز منجر می شود. این یافته هابه سیاست گذاران پیشنهاد می کند که رویکردهای سنتی مبتنی بر تحرک را با رویکردهای جدید مبتنی بر دسترسیجایگزین کنند تا شهرهای پایدارتر و عادلانهتری شکل گیرد