این پژوهش به بررسی
ارزیابی ریسک در مراکز
دندانپزشکی و مقایسه متدهای مختلف در این زمینه می پردازد. مراکز
دندانپزشکی به عنوان محیط های حساس، نیاز به ارزیابی دقیق ریسک دارند تا سلامت بیماران، کارکنان و محیط زیست حفظ شود. مراحل
ارزیابی ریسک شامل شناسایی خطرات، ارزیابی احتمال و تاثیر آن ها، و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه و مدیریتی است. روش های مختلفی برای
ارزیابی ریسک وجود دارد که شامل تحلیل خطر و عوامل بحرانی (FMEA)، تجزیه و تحلیل ایمنی شغلی (JSA)، تکنیک HAZOP و روش
SHERPA می باشد. روش FMEA به شناسایی و پیشگیری از خرابی ها و نقص ها می پردازد و در صنایع مختلف کاربرد دارد. JSA به شناسایی خطرات شغلی و اقدامات کنترلی کمک می کند و به دلیل سادگی اش در مراحل مختلف طراحی و اجرا کاربرد دارد. HAZOP برای شناسایی خطرات فرآیندی مناسب است، اما نیاز به تیم متخصص و زمان بر دارد. در نهایت،
SHERPA با تمرکز بر شناسایی و کاهش خطاهای انسانی، به دلیل ساختارمند بودن و زمان کم برای اجرا، گزینه مناسبی برای
ارزیابی ریسک در
دندانپزشکی به شمار می آید. این تحقیق نشان می دهد که با توجه به نقاط قوت و ضعف هر روش،SHERPA می تواند به عنوان متد بهتری برای
ارزیابی ریسک در محیط های
دندانپزشکی مورد استفاده قرار گیرد.