اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری بر تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان مینودشت

هدف پژوهش پیش بینی آموزش شناختی-رفتاری بر تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان مینودشت بود. روش تحقیق حاضر با توجه به اهداف و ماهیت آن، یک تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپش آزمون و گروه کنترل به شیوه ی مداخله ای می باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه می باشد. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ دانش آموز دوره دوم متوسطه شهرستان مینودشت می باشد که به صورت نمونه گیری خوشه ای در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. روش جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و با استفاده از پروتکل آموزش شناختی رفتاری، پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۰) و پرسشنامه خودتنظیمی پینتریج و دیگورت (۱۹۹۰) بود. جهت جمع آوری اطلاعات برای تایید یا رد فرضیه های پژوهش از روش میدانی با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۵ استفاده می شود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل نمرات پیش آزمون بین دو گروه کنترل و آزمایش، اثر معناداری بین آزمودنی های دو گروه به وجود می آید. بدین ترتیب آموزش شناختی-رفتاری بر نمره کل و ابعاد متغیرهای وابسته تحقیق تمایز یافتگی خود و خودتنظیمی تاثیر داشته و توانسته به میزان مقادیر مشخص، تغییر ایجاد نموده است.

اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری بر تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان مینودشت Keywords:

تمایز یافتگی خود , خودتنظیمی , آموزش شناختی-رفتاری.