تعیین منحنی عملکرد روسازی با استفاده از مطالعه موردی

به منظور آگاهی از شرایط روسازی در طول سال های متمادی برای قطعه های متفاوت شبکه راه، ضروری است نرخ تغییر کیفیت روسازی در اثر عواملی همچون عبور ترافیک، شرایط جوی، نوع روسازی و ضخامت آن، بر اساس شاخص های بیان کننده وضعیت روسازی تخمین زده شود. مطالعات زیادی در کشورهای توسعه یافته انجام شده است که نتایج آن ها معمولا به صورت منحنی های عملکرد ارائه می شود. در این منحنی ها تغییرات شاخص بیان کننده وضعیت روسازی راه در اثر گذشت زمان رسم می شود. منحنی عملکرد به طور قابل توجهی به تصمیم گیرندگان برنامه های تعمیر و نگهداری راه ها جهت کاهش هزینه ها با تعیین زمان صحیح انجام عملیات تعمیر و نگهداری، عمر باقی مانده روسازی و در نهایت بهبود کیفیت روسازی شبکه را ه ها کمک خواهد کرد. در این مقاله اطلاعات خرابی به صورت چشمی از چند قطعه راه دارای شرایط مشابه در شهر تهران و سبزوار جمع آوری شد. آنگاه کیفیت روسازی آسفالتی بر اساس اطلاعات جمع آوری شده و با محاسبه شاخص وضعیت روسازی برای این دو شهر، تعیین شد. در نهایت منحنی عملکرد که نشان دهنده تغییرات کیفیت روسازی راه در طول عمر آن بود، با بکارگیری چندین تابع برازش متداول ترسیم شد. منحنی چندجمله ای درجه یک برای منحنی عملکرد شهر تهران و شهر سبزوار بر اساس دو پارامتر مجموع مربعات باقی مانده اصلاح شده و مجذور متوسط مربعات خطا، مناسب تشخیص داده شد. نتایج نشان می دهد اگر حداقل سطح مطلوب شاخص وضعیت روسازی برابر ۴۰ فرض شود، عمر مفید روسازی های منطقه یک تهران و سبزوار به ترتیب ۶/۷ و ۵/۱۱ سال خواهد بود.

تعیین منحنی عملکرد روسازی با استفاده از مطالعه موردی Keywords:

Pavement behavior models , Perfarmance diagram , Pavement Condition Index , مدل رفتار روسازی , منحنی عملکرد , شاخص وضعیت روسازی