فضای مدرسه به عنوان یکی از عوامل مهم در شکل گیری روابط اجتماعی و روان شناختی دانش آموزان، تاثیر قابل توجهی بر
احساس تعلق آن ها به
جامعه دارد. این مقاله به بررسی تاثیرات مختلف
فضای مدرسه بر توسعه
احساس تعلق به
جامعه در
دانش آموزان می پردازد. هدف از این تحقیق تحلیل مولفه های مختلف
فضای مدرسه و ارتباط آن با ایجاد یا تقویت حس تعلق به
جامعه است. در این راستا، نقش محیط فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی مدرسه، تعاملات میان فردی
دانش آموزان و معلمان، و فضای روان شناختی مدرسه در تقویت یا تضعیف این احساس بررسی می شود.نتایج نشان می دهد که
فضای مدرسه به طور مستقیم بر روابط اجتماعی دانش آموزان، احساس پذیرش و احترام، و در نهایت تعلق اجتماعی آن ها تاثیر می گذارد. مدارس با فضاهایی شمول گرا و پذیرای تنوع های فردی، می توانند
دانش آموزان را به مشارکت در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی تشویق کرده و در نتیجه
احساس تعلق آن ها به مدرسه و
جامعه بزرگ تر را تقویت کنند. از سوی دیگر،
فضای مدرسه ای که فاقد روابط مثبت میان فردی و توجه به تفاوت های فردی باشد، می تواند منجر به کاهش
احساس تعلق و حتی احساس بیگانگی در
دانش آموزان شود.در این مقاله، همچنین تجربیات موفق مدارس ایران و سایر کشورهای جهان در ایجاد
فضای مدرسه ای حمایتی و شمول گرا مورد بررسی قرار گرفته و الگوهایی برای ارتقاء حس تعلق به
جامعه ارائه شده است. در نهایت، مقاله بر لزوم طراحی فضاهای مدرسه ای که به تقویت
احساس تعلق و ارتباطات اجتماعی مثبت میان
دانش آموزان و معلمان توجه دارند، تاکید می کند.