سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

تحلیل زیستی و رگرسیونی آبشویی علف کش ۲,۴-D

Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 41

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_ESTJ-26-9_004

Index date: 26 February 2025

تحلیل زیستی و رگرسیونی آبشویی علف کش ۲,۴-D abstract

زمینه و هدف: آبشویی علف کش ها نه تنها کارآیی آنها را کاهش می دهد بلکه باعث افزایش آلودگی خاک و آب های زیر زمینی می شوند. ۲,۴-D علف کشی است که قابلیت آلایندگی خاک و آب های عمقی را دارد. این آزمایش با هدف بررسی تاثیر ماده آلی و بافت خاک بر نفوذپذیری علف کش ۲, ۴-D از طریق زیستی و تجزیه همبستگی کانونیک انجام شد.

روش بررسی: در این آزمایش در سال ۱۳۹۸ به منظور تحلیل و تکیه بر تاثیر ماده آلی و بافت خاک بر آبشویی علف کش ۲,۴-D از دو روش زیست سنجی و تجزیه همبستگی کانونیک (Canonical Correlation Analysis) استفاده شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از میزان ماده آلی خاک (شاهد، ۵/۲ و ۵ درصد وزنی کود دامی)، بافت خاک (شاهد، متوسط و شنی) و دز علف کش (۵/۱ و ۳ لیتر در هکتار از علف کش). پس از تهیه تیمارها از لوله های تو خالی (PVC) برای نگهداری خاک استفاده و علف کش روی ستون خاک همراه با آب مقطر تزریق شد. پس از سه روز برش های دو سانتی متری از ستون خاک در معرض آزمون زیست سنجی قرار گرفتند.

یافته ها: با استناد به صفت وزن تر گیاهچه خیار (گیاه محک) در تیمار بیشترین مقدار کود دامی حد آبشویی تا عمق شش سانتی متری برآورد شد. در حالی که این افق برای خاک شاهد ۱۰ سانتی متر محاسبه گردید. در خاک شنی نیز کاهش وزن تر تا عمق ۱۲ سانتی متری اندازه گیری شد. به عبارت دیگر همراه با کاهش ماده آلی و افزایش تخلخل خاک نفوذ علف کش ۲,۴-D تا شش سانتی متر افزایش یافت.

نتیجه گیری: کود دامی و خاک سنگین سبب عدم تحرک ۲,۴-D شده و کاربرد آن در باغات جوان با ریشه سطحی، مناسب نیست.

تحلیل زیستی و رگرسیونی آبشویی علف کش ۲,۴-D Keywords:

تحلیل زیستی و رگرسیونی آبشویی علف کش ۲,۴-D authors

محمد حسین جمشیدی

دانشجوی دکتری علوم علف های هرز، گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران

حمید صالحیان

دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران (مسوول مکاتبات)

اسماعیل بابانژاد

استادیار گروه بهداشت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران.

محمد رضوانی

دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران