موسیقی اصلی به یک موسیقی گفته می شود که مانند هر چیز اصیل دارای صفات بسیار ممتاز است.
موسیقی سنتی ایرانی شاملدستگاه ها، نغمه ها و آوازهای ایرانی و اغلب فارسی است. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، کمیت و کیفیت عناصری که در معنادهی به سازه ها و عناص ر موسیقایی همچون شعر، خواننده، نوازنده، ساز، نقش دارند و جواب
آواز را می سازند،بررسی شده اند. با توجه به ای نکه
شعر و عناصر شعری همچون آرایه، وزن عروضی، قافیه در قطعات آوازی و تصانیفایرانی سازه های اصلی هستند، بنابراین شناخت و تحلیل آنها در موسیقی اصیل ایرانی کهن ضروری و مهم است. بخش مهمیاز گوشه های ردیف سازی موسیقی ایرانی را نغماتی تشکیل می دهند که در قالب
آواز همراه با اشعار فارسی در دوره ی مختلفتوسط خوانندگان
آواز هم اجرا می شود. یافته های پژوهش نشان می دهند که کلیت موسیقی ایرانی آوازی است. در شیوه ی میانآن همچون یک روش اجرا و قرار گرفتن ساز در کنار آواز، خواننده باید به عناصر و شگردهای زیادی توجه کن د تا به بهتریننحو پیام و مفهوم کلام در شنونده، تاثیر بگذارد. عناصری همچون زبان و قواعد آن و ساز و امکانات صوتی و اجرای آن،مواد اولیه ی
آواز برای پیدایش سوال و جواب آوازی هستند. باید در زمینه ی جواب
آواز به مواد و عناصر، همانند شناسایی وبررسی سلول های بنیادی آوازی و ساز دقت نمود. باید بر اساس ذائقه ی شنیداری و فرهنگی مردمان این سرزمین بر آنچه کهاز گذشتگان به ارث رسیده تفکر کرد. عناصر و سازه های اصلی در محور ساز و
آواز و پیدایش سوال و جواب طبقبررسی های انجام شده عبارتند از: آواز، ساز، نحوه ی تفکیک اجرای ملودی، گوشه های موسیقی، آرایه های آوازی و موسیقی،فنون نوازندگی همچون مضراب و تشدید
نت و ریز و در اب، ویژگی های
آواز شعر، تلفیق
شعر و موسیقی، ابداع و تنوعملودی، جمله بندی و هم سازی، خلاقیت و تحریر