آینده نگری در گردشگری آموزشی ایران: راهکاره ای بهر هبرداری از منابع بومی و میراثفرهنگی برای توسعه پایدار

گردشگری آموزشی در ایران با بهره بردار ی از منابع بومی و میراث فرهنگی می تواند نقشی کلیدی درتوسعه پایدار ایفا کند. این تحقیق با هدف آینده نگری در گردشگری آموزشی ایران و ارائه راهکارهاییبرای بهره بردار ی از این منابع در راستای توسعه پایدار انجام شده است. سوال اصلی پژوهش این است کهچگونه میتوان از منابع بومی و میراث فرهنگی ایران به طور موثر در گردشگری آموزشی استفاده کرد تامنجر به توسعه پایدار شود. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی است و از رویکرد آمیخته (ترکیب روش های کیفی و کمی) برای تحلیل داده ها بهره گرفته شده است. جامعه آماری شامل کارشناسان ومتخصصان گردشگری، آموزش و فرهنگ است و حجم نمونه به صورت هدفمند انتخاب شده است. برایگردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای، تحلیل اسنادی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شده است.همچنین، پرسشنامه ای برای جمع آوری داده های کمی ته یه و توزیع شده است. تحلیل داده های کیفی با استفادهاز نرم افزار MAXQDA و تحلیل داده های کمی با نرم افزار SMART PLS انجام شده است. نتایج اینتحقیق نشان می دهند که بهره برداری صحیح از منابع بومی و میراث فرهنگی ایران در گردشگری آموزشیمی تواند موجب تقویت هویت ملی، افزایش اشتغال زایی، و ارتقای پایدار جوامع محلی شود. همچنین، تحقیقپیشنهاداتی برای بهبود سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های گردشگری آموزشی در ایران ارائه می دهد.نتایج این پژوهش می توانند به تصمیم گیرندگان و دست اندرکاران گردشگری در ایران کمک کنند تاراهکارهای موثری برای توسعه گردشگری آموزشی مبتنی بر منابع بومی و میراث فرهنگی طراحی کنند.

آینده نگری در گردشگری آموزشی ایران: راهکاره ای بهر هبرداری از منابع بومی و میراثفرهنگی برای توسعه پایدار Keywords:

آموزش , توسعه پایدار , گردشگری آموزشی , منابع بومی , میراث فرهنگی