ممدوح یا مذموم بودن دنیا از نظر روایات اسلامی

دنیا به معنای جهان مادی و فیزیکی که در آن زندگی می کنیم و خداوند سبحان آن را برای بشر مسخر و رام گردانیده است ، از دیدگاه اسلام محل آزمون و امتحان برای انسانهاست و جایی است که با اعمال و رفتارهای خود سرنوشت اخروی خویش را رقم می زند، و بدین وسیله موجبات سعادت یا شقاوت خود در جهان آخرت را فراهم می آورد. تعالیم و روایات اسلامی در زمینه ممدوح یا مذموم بودن نکوهش یا ذم دنیا به دو دسته تقسیم می شوند؛ که در بیشتر آنها به مذمت و نکوهش دنیا پرداخته اند و برخی نیز نیا را مورد مدح و ستایش قرار داده اند در زمینه جمع بین این روایات به نظر اسلام درباره دنیا باید گفت که طبق روایات، دنیا خود به خود خنثی است و این نحوه برخورد انسان با آن است که آن را ممدوح یا مذموم می گرداند، یعنی وقت ی دنیا به عنوان وسیله و ابزاری برای تقرب به خداوند و کسب رضای او استفاده شود ممدوح است اما اگر دنیا به عنوان هدف نها یی زندگی و منشاء تمامی تصمیمات و رفتارها در نظر گرفته شود که موجب دلبستگی انسان به دنیا می شود مذموم و ناپسند است و دلیل بیشتر بودن روایات مربوط به مذمت دنیا ین خاطر است که طبیعت انسان به گونه ای است که دنبال لذتها و آسایش های حاضر و آماده است به همین خاطر به دلیل وجود آنها در دنیا، زود با آنها مانوس گشته و به دنیا وابسته می گردد، روایات حب دنیا و دلبستگی به آن را مورد نهی و نکوهش قرار داده اند.

ممدوح یا مذموم بودن دنیا از نظر روایات اسلامی Keywords:

دنیا , آخرت , رضای خدا , حب دنیا , امتحان و آزمایش , زهد , کشتزار آخرت , اولیاء خدا , سرمنشا گناهان.