اثربخشی درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی بر کیفیت خواب بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی بر کیفیت خواب بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) انجام گرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر کمی و از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتال به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به متخصصان و مراکز درمانی شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بودند که تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی از نوع جریان مستقیم (tDCS) با شدت ۱.۵ میلی آمپر با مونتاژ F۳ Anod و FP۲ Cathode بر اساس EEG ۱۰-۲۰ electrode placement system صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه کیفیت خواب Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به تکمیل آن پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس تک متغیره و نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته ها: بر اساس آزمون مجذور کای تفاوت معناداری از لحاظ شغل، تحصیلات و تاهل بین گروه آزمایش و گواه مشاهده نشد (P>۰.۰۵). از سوی دیگر نتایج حاصل از تجریه و تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در متغیر کیفیت خواب تفاوت معناداری وجود داشته است و درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی در بهبود کیفیت خواب بیماران ام اس به طور معناداری نتیجه بخش بوده است (P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان بیان کرد که درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی بهبود کیفیت خواب بیماران مبتال به ام اس به طور معناداری نتیجه بخش بوده است. به همین دلیل می توان از این مداخله درمانی در جهت بهبود کیفیت خواب بیماران مبتال به ام اس استفاده کرد.

اثربخشی درمان تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغزی بر کیفیت خواب بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغزی , کیفیت خواب