بررسی تاثیر تدریس فعال در بهبود یادگیری دانش آموزان

تدریس فعال یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که در سال های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده است. این روش آموزشی به جای تمرکز صرف بر آموزش مستقیم معلم، بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری تاکید دارد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تدریس فعال در بهبود یادگیری دانش آموزان در مدارس ابتدایی است. تدریس فعال به معنای استفاده از روش هایی مانند مباحثه های گروهی، حل مسئله، یادگیری مبتنی بر پروژه، و فعالیت های عملی است که موجب افزایش تعاملات دانش آموزان با محتوا و همدیگر می شود.مطالعات مختلف نشان داده اند که استفاده از روش های تدریس فعال می تواند تاثیرات مثبتی بر یادگیری دانش آموزان داشته باشد. این روش ها نه تنها باعث افزایش درک مفهومی دانش آموزان از مطالب درسی می شوند، بلکه توانمندی های حل مسئله، تفکر انتقادی و مهارت های اجتماعی آن ها را نیز تقویت می کنند. در این تحقیق، به ویژه به تاثیر تدریس فعال بر یادگیری مفهومی و مهارت های یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان پرداخته شده است.این مطالعه شامل بررسی مقایسه ای بین کلاس های آموزشی با رویکرد تدریس فعال و کلاس هایی با روش تدریس سنتی می باشد. نتایج نشان داد که دانش آموزانی که در کلاس های فعال شرکت کردند، توانستند مفاهیم درسی را بهتر درک کنند و مهارت های یادگیری خود را ارتقاء دهند. همچنین، میزان انگیزه و علاقه آن ها به یادگیری افزایش یافت و بهبود در توانایی های اجتماعی و همکاری گروهی آن ها مشاهده شد.با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از تدریس فعال به عنوان یک روش موثر در بهبود یادگیری دانش آموزان توصیه می شود. این روش نه تنها به توسعه مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان کمک می کند، بلکه می تواند به ارتقای انگیزه و علاقه آن ها به یادگیری نیز منجر شود. لذا، توجه بیشتر به آموزش های مبتنی بر تدریس فعال می تواند به عنوان یک استراتژی کلیدی در نظام آموزشی مدارس ابتدایی در نظر گرفته شود.

بررسی تاثیر تدریس فعال در بهبود یادگیری دانش آموزان Keywords:

واژه های کلیدی: تدریس فعال , یادگیری مفهومی , مهارت های اجتماعی , یادگیری خودتنظیمی , آموزش ابتدایی