کاربرد مصالح نوین به منظور استحکام بخشی طاق ها در بناهای تاریخی با رویکرد احیای فرهنگی و امکان تبدیل بنا به ساختمان سبز (نمونه موردی: مقاوم سازی کاروانسرای عسگرآباد به روش FRP)

ابنیه تاریخی به عنوان میراث فرهنگی مهم هر جامعه، همواره نیازمند حفاظت و مرمت مناسب هستند. در این راستا، استفاده از مصالح و فناوری های نوین برای استحکام بخشی این بناها، با رویکرد حفظ ارزش های فرهنگی و امکان تبدیل آنها به ساختمان های سبز، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش به بررسی کاربردهای مصالح نوین در مرمت و استحکام بخشی طاق ها در بناهای تاریخی می پردازد. مصالح سازگار با محیط زیست همچون بتن آرمه خودمتراکم، مصالح پلیمری مقاوم و سیستم های عایق حرارتی پیشرفته، می توانند عملکرد انرژی این بناها را بهبود بخشیده و آنها را به ساختمان های سبز تبدیل کنند. همچنین استفاده از مصالح مقاوم در برابر زلزله و عوامل طبیعی چون پوشش های شیشه ای و سازه های فلزی پیشرفته، موجب افزایش استحکام سازه های طاق ها و سایر اجزای بناشده و عمر مفید آنها را افزایش می دهد. در عین حال، حفظ اصالت معماری و هویت فرهنگی بنا از طریق استفاده از مصالح بومی و حفظ ظاهر اصلی، از دیگر مزایای این رویکرد است. در این پژوهش از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بهره گرفته شده و هدف نهایی آن استحکام بخشی طاق ها در بناهای تاریخی با رویکرد احیای فرهنگی و امکان تبدیل بنا به ساختمان سبز از روش مقاوم سازی مبتنی بر کامپوزیت های FRP می باشد. که از مزایای این روش می توان به سبک بودن و باال بودن مقاومت نسبت به وزن، مدول الاستیسیته باال، مقاومت باال در کشش و برش، هزینه نصب و زمان کم و عدم نیاز به نیروی کار ماهر و ... اشاره کرد.

کاربرد مصالح نوین به منظور استحکام بخشی طاق ها در بناهای تاریخی با رویکرد احیای فرهنگی و امکان تبدیل بنا به ساختمان سبز (نمونه موردی: مقاوم سازی کاروانسرای عسگرآباد به روش FRP) Keywords:

ابنیه تاریخی , طاق , استحکام بخشی , مصالح نوین , ساختمان های سبز , روش مقاوم سازی FRP