قانون مدنی ایران با توجه به فقه، ضمانت اجراهایی را برای جلوگیری از نقض
تعهدات قراردادی پیش بینی کرده است . این ضمانت اجراها به دو دسته قانونی و قراردادی تقسیم می شوند. دانشجویان حقوق مدنی ایران، حق « را به»حبس عنوان یکی از ضمانت اجراهای قانونی جهت جلوگیری از نقض
تعهدات قراردادی شناسایی کرده است. تعهدات « هرچند عنوان، انصراف بدوی به تعهدات مالی دارد، اما قانون»قراردادیگذار حق مذکور را به عنوان یک ابزار ضمانتی در
نهاد خانواده نیز شناسایی کرده است. سوال اصلی تحقیق حاضر آن است که امکان شناسایی
حق حبس به عنوان ابزار ضمانتی در
نهاد خانواده باالخص در حالت
اعسار زوج وجود دارد یا خیر؟ با بررسی ارکان
حق حبس باالخص در حالت
اعسار زوج و منتفی شدن برخی از ارکان این حق در حالت اخیر، این نتیجه حاصل می شود که حداقل در حالت
اعسار زوج نمی توان قائل به این
ضمانت اجرا در
نهاد خانواده شد. هرچند تردیدهایی در خصوص اصل این
ضمانت اجرا در نهاد مذکور وجود دارد، این تردیدها با مطالعه شاخصه های اصلی در خانواده، به طور »حق حبس« ضمانت اجرای مطلوب و پیامدهای منفی جدیتری مطرح می شوند؛ چرا که این ابزار ضمانتی، پیامدهایی در تقابل با
نهاد خانواده دارد، به گونه ای که این نهاد مقدس را به سمت معامالت مغابنه ای سوق می دهد تا جایی که اهداف خانواده را متزلزل می سازد. این مشکل زمانی که مرد معسر باشد، به مراتب تشدید می شود. مسئله مطروحه