رهیافتهای فقهی حقوقی لزوم پرداخت نفقه زوجه صغیره در فقه مذاهب اسلامی و حقوق ایران abstract
موافق مواد ۱۱۰۶ و ۱۱۰۷ قانون مدنی، زوج موظف به پرداخت نفقه می باشد. در تطبیق این تکلیف قانونی بر نکاح زوجه صغیره، اختلافاتی وجود دارد به نحوی که تعدادی از فقهای امامیه، وجوب پرداخت و عده ای عدم وجوب آن را برگزیده اند همچنانکه فقهای اهل سنت نیز در این باره رویکردهای مختلفی دارند. البته بررسی این مسئله نیازمند بررسی بحث سببیت دین زوج در وجوب انفاق بود که بررسی های صورت گرفته نشانگر دو رویکرد سببیت تمکین و نفقه در این باره می باشد. در حقوق ایران نیز جمع مواد ۱۱۰۶، ۱۱۰۷، ۱۱۰۸، ۱۰۴۱ و سایر مقررات خاص نشاندهنده رویکرد حمایتی قانونگذار از نگرش وجوب پرداخت نفقه بوده و تلویحا نظریه سببیت عقد نسبت به نفقه را افاده می کند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی ابتدا نگرش های فقهای اسلامی و سپس حقوق ایران را مورد بحث و بررسی قرار داده است. پژوهش کنونی نشان می دهد، دیدگاه وجوب پرداخت نفقه به واقع نزدیکتر بوده و صرف عقد نکاح، سبب وجوب نفقه می باشد. این نگاه را شمول اطالق ادله وجوب پرداخت
نفقه زوجه نسبت به
صغیره و خروج تخصصی آن از ادله های که تمکین را مانع وجوب پرداخت میداند، تایید می کند؛ زیرا تمکین نسبت به وی شرعا متعذر است. مویدات دیگری نیز مانند اصل موقعیت نکاحی، وجود نظرات و آراء قضایی که موید سبب بودن عقد در وجوب پرداخت نفقه بوده و فقدان عذر موجه در زوجه برای تمکین را مانع استحقاق دریافت نفقه میدانند، همگی داللت بر وجوب پرداخت نفقه مینماید.