معناشناسی واژه ی معرب فارسی «برزخ» در قرآن کریم

یکی از مباحث مطرح در حوزه ی تفسیر، شناخت واژگان قرآن می باشد که از زمان نزول تا کنون همواره مورد توجه مفسران بوده است. همواره نابسامانی مطالعات در حوزه ی معناشناسی واژگان، از جمله آسیب های مطالعات قرآنی بوده که عدم دقت در معنای یک واژه، از جمله علل بدیهی می توان به عدم فهم صحیح از را مترجمین و مفسرین باز داشته است. یکی از زبان هایی که مورد وامگیری قرار گرفته است، زبان فارسی است که در قرآن کریم نیز برخی واژگان فارسی توسط اعراب قرار گرفته است. در تعداد معربات فارسی، معنا، ریشه، مفهوم و خاستگاه این واژگان، بین لغویان، مفسران و معرب نویسان اختلاف نظر وجود دارد. پژوهش حاضر، به روش توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخ به این سوال است که معنا، ریشه و خاستگاه واژه ی «برزخ» چیست؟ آیا آنگونه که برخی گفته اند، این واژه معرب و فارسی می باشد؟ آیا این واژه در سه بازه زمانی قبل، هنگامه و بعد از نزول قرآن تطور معنایی داشته است؟ پس از بررسی معنای لغوی، اصطلاحی، و قرآنی واژه ی مورد نظر با توجه به واژگان همنشین و جانشین، نتیجه ی تحقیق حاکی از آن است که واژه ی «برزخ»، به نظر اکثر اندیشمندان قرآنی، دارای اصالت عربی است. همچنین واژه ی «برزخ»، در گذر زمان، دچار تطور معنایی شده، واژه ی «برزخ» با توجه به بررسی های انجام شده است.

معناشناسی واژه ی معرب فارسی «برزخ» در قرآن کریم Keywords:

معناشناسی , معرب فارسی , دخیل , تطور معنایی , روابط معنایی , برزخ