مطالعه ی کیفی تجارب دختران دانشگاهی از احساس غربت با تاکید بر سبک زندگی خوابگاهی

هدف اصلی پژوهش حاضر واکاوی تجربه ی زیسته ی دانشجویان دختر از احساس غربت و نحوه ی سازگاری آنان با این احساس می باشد. در پژوهش حاضر از روش کیفی و رویکرد پدیدار شناسی استفاده شده است. مشارکت کنندگان این پژوهش دانشجویان غیر بومی ساکن خوابگاه دانشگاه تبریز بوده است. روش نمونه گیری، از نوع نمونه نظری بوده که با لحاظ استراتژی حداکثر تنوع با دانشجویان غیربومی ساکن خوابگاه دانشگاه تبریز مصاحبه ی عمیق انجام شده است. داده های پژوهش حاضر با استفاده از تکنیک مصاحبه گردآوری شد. یافته های مصاحبه در سه مرحله باز، محوری و گزینشی کدگذاری گردید. در تحقیق حاضر جهت اعتباریابی یافته های مصاحبه از تکنیک های خودبازبینی محقق و کنترل اعضا استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عامل هسته ای در سازگاری با احساس غربت، دستیابی به تحصیلات عالی می باشد. همچنین بر اساس تجربه ی زیسته ی دانشجویان، خصوصیات شخصیتی، احساس مسئولیت، کسب تجربه و استقلال عمل، نقش هم اتاقی ها، تجانس فرهنگی، تامین شدن هزینه های زندگی و حمایت مالی، گذر زمان و امکانات بالای محیط زندگی بیشترین نقش را در انطباق و سازگاری دانشجویان با احساس غربت ایفا می کنند.

مطالعه ی کیفی تجارب دختران دانشگاهی از احساس غربت با تاکید بر سبک زندگی خوابگاهی Keywords:

روش کیفی , رویکرد پدیدارشناسی , سازگاری با غربت , سبک زندگی خوابگاهی