تعیین بهره وری آب و انرژی محصول پیاز در استان اصفهان

بخش کشاورزی به منظور پاسخگویی به نیاز روزافزون غذا برای جمعیت رو به رشد جهان و فراهم نمودن آن به اندازه کافی و مناسب، به میزان زیادی وابسته به منابع آب و انرژی است. از طرفی مدیران این بخش باید در جهت ارتقاء بهره وری آب و انرژی محصوالت کشاورزی، حفظ سلامتی جامعه و محیط زیست کوشش کنند. در این تحقیق حجم آب آبیاری، عملکرد، بهره وری آب و انرژی مصرفی در آبیاری محصول پیاز در دو روش آبیاری سطحی و بارانی، در شرایط مدیریت کشاورزان اندازه گیری و با هم مقایسه شد. اندازه گیری ها در ۱۷ مزرعه از شهرستانهای استان اصفهان که محصول پیاز جزء اولویت کشت آن ها بود، انجام شد. برای مقایسه آماری نتایج به دست آمده از دو سامانه آبیاری، از آزمون تی (t-Test) و ضرایب همبستگی پیرسون استفاده گردید. براساس نتایج، در روش آبیاری سطحی، مقادیر حجم آب آبیاری و عملکرد نسبت به آبیاری بارانی بیشتر و اختلاف بین مقادیر فوق معنی دار بود و بهره وری آب پیاز در روش آبیاری بارانی نسبت به سطحی، به صورت معنی دار (سطح احتمال ۱ درصد) بیشتر بود. نتایج همچنین نشان داد که همبستگی مستقیم معنی داری بین حجم آب آبیاری و عملکرد محصول پیاز وجود دارد، در صورتی که بین حجم آب آبیاری و بهره وری آب رابطه غیرمستقیم معنی دار مشاهده شد. بهره وری انرژی مصرفی در آبیاری نیز با مقدار انرژی مصرفی همبستگی معکوس معنی دار داشت و با افزایش انرژی آبیاری بهره وری انرژی کاهش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده در شرایط مزارع انتخابی، روش آبیاری بارانی در مقایسه با روش آبیاری سطحی برای کشت محصول پیاز کارآمدتر بود.

تعیین بهره وری آب و انرژی محصول پیاز در استان اصفهان Keywords:

حجم آب کاربردی , عملکرد , بهره وری آب و انرژی , پیاز