در این مقاله به بررسی نقش
سرمایه فکری در
توسعه آموزش و تاثیر آن بر اقتصاد دانشبنیان ایران پرداخته می شود.
سرمایه فکری شامل دانش، مهارت ها، خلاقیت و روابط انسانی است که می تواند به ارتقای توانمندی های فردی و جمعی در حوزه های مختلف کمک کند. با توجه به اهمیت سیستم های آموزشی در پرورش نیروی انسانی ماهر و نوآور، این پژوهش به تحلیل رابطه
سرمایه فکری با نظام آموزش و تاثیر آن بر توسعه اقتصاد دانشبنیان در ایران می پردازد. در ایران، علی رغم سرمایه های بالقوه در منابع انسانی، چالش هایی نظیر کمبود زیرساخت های مناسب آموزشی، عدم ارتباط موثر بین دانشگاه و صنعت و مهاجرت نخبگان وجود دارد که موجب کاهش تاثیر
سرمایه فکری بر توسعه اقتصادی شده است. این مقاله به بررسی این چالش ها و ارائه راهکارهایی برای بهبود نظام آموزشی و استفاده بهینه از
سرمایه فکری جهت تقویت اقتصاد دانشبنیان پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با تقویت سیستم های آموزشی، به ویژه با تکیه بر آموزش های تخصصی، نوآورانه و دانش محور، می توان مسیر توسعه پایدار اقتصادی در ایران را هموارتر کرد. همچنین تعامل بیشتر میان دانشگاه ها و صنایع، توسعه فناوری های نوین آموزشی و ارتقای سرمایه انسانی می تواند به ایجاد یک اقتصاد مبتنی بر دانش و
نوآوری کمک شایانی نماید.