تحلیل رابطه همکاری بین فردی با توانایی تطبیق سازمانی کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج

هدف از این پژوهش، تحلیل رابطه همکاری بین فردی با توانایی تطبیق سازمانی کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج بود. این مطالعه با هدف شناسایی تاثیر همکاری بین فردی بر بهبود توانایی تطبیق سازمانی در محیط های کاری پرچالش مانند آتش نشانی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۳۸ نفر از کارکنان این سازمان بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای استاندارد بود که پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ سنجیده شد. مقدار آلفای کرونباخ برای متغیر همکاری بین فردی ۰.۸۵ و برای توانایی تطبیق سازمانی ۰.۸۹ به دست آمد که نشان دهنده پایایی بالای ابزار پژوهش است. برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که ضریب همبستگی بین همکاری بین فردی و توانایی تطبیق سازمانی برابر با ۰.۹۲۹ است. این مقدار بیانگر وجود همبستگی مثبت و معنادار بین این دو متغیر می باشد. به عبارت دیگر، افزایش سطح همکاری بین فردی می تواند به طور قابل توجهی توانایی تطبیق سازمانی کارکنان را بهبود بخشد. این یافته ها اهمیت تقویت مهارت های همکاری بین فردی را در سازمان های خدمات اضطراری مانند آتش نشانی برجسته می کند، زیرا این مهارت ها می توانند به انعطاف پذیری و پاسخگویی بهتر کارکنان در شرایط بحرانی کمک کنند. نتایج این پژوهش می تواند به مدیران سازمان آتش نشانی در طراحی برنامه های آموزشی و توسعه ای برای تقویت همکاری بین فردی و افزایش توانایی تطبیق سازمانی کمک کند. در نهایت، پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در سایر سازمان های مشابه انجام شود تا نتایج به دست آمده تعمیم پذیرتر شوند.

تحلیل رابطه همکاری بین فردی با توانایی تطبیق سازمانی کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج Keywords:

همکاری بین فردی , توانایی تطبیق سازمانی , سازمان آتش نشانی کرج