تاریخ سیاسی دولت ها، آبستن اتفاقات شیرین و گاهی ناگوار دیپلماتیک میان است که هرکدام از این اتفاقات، موجب ارتقاء سطح یک دولت، یا سرکوب شدید یک ملت بی گناه بوده است. تاکنون بارها شاهد نقش آفرینی تمام عیار و مثال زدن دیپلمات ها در عرصه روابط سیاسی دولت ها بوده ایم که چگونه مبانی دوستانه و مساعد دولت ها را از گزند بسیاری از بالیای انسانی و حیله های بین المللی رقبا، مصون نگهداشته و یا روابط نه چندان خوشایند انهارا، تبدیل به مراوداتی تحسین برانگیز و غیرقابل تفکیک نموده اند. اما در مقابل نیز هرازگاهی متوجه اقدامات و تمهیدات بی پایه و اساس برخی از عوامل دستگاه دیپلماسی کشورها در روابط سیاسی آنها بوده ایم که به گونه ای غیرحرفه ای و کامال ناشیانه، اساس و بنیان رابطه ای چندصدساله را دچار کدورت کرده و یا با رفتارهای ناشایست خود، آتش روابط تند و ناصواب را شعله ور کرده اند و عوارض و عواقبی بی حدوحصر را متوجه خود و دولت متبوعشان ساخته اند؛ که در این شرایط، پدیده ای بنام ناالیقی دیپلمات را می توان شاهد بود که امروزه تبدیل به بالیی گریبانگیر، برای بسیاری از دولت ها شده است. باعنایت به مباحث مطروحه، در نوشتار پیش رو بر روی بی لیاقتی دیپلمات ها تمرکز گردیده و تاثیر رفتارهای ناشیانه و غیر دیپلماتیک نمایندگان سیاسی بر روابط میان دولت ها به گونه ای مفصل بررسی شده است. و عوامل ناشی از دستگاه های دیپلماسی بر سردی و برودت ارتباطات میان دولتی، به طور کامل مورد بحث قرار گرفته و در پایان نیز، پیشنهاداتی جهت تربیت دیپلمات ها و تبدیل آنها به نیروهای تخصصی کارکشته، ارائه گردیده که به ترتیب، هرکدام از مطالب مذکور، تبیین گردیده است.