کودک و ارتباط بصری

کودک به تنهایی جهانی از معناست و ارتباط موثر برقرار کردن با آن از فنون و ترفندهای خاصی برقرار است. برقراری ارتباط با کودکان از مهم ترین و تاثیرگذارترین موارد تربیتی در شخصیت کودک و بسیار حائز اهمیت برای سلامت روان آنان است. برقراری ارتباط صحیح با کودک از مهم ترین مواردی است که یک والدین باید آن را بیاموزند. بسیاری از کودکانی که توانستند در آینده نقش موثری را در جامعه ایفا کنند از رهگذر همین حسن ارتباط و اتصال تربیتی موثر برخوردار بودند. از جمله این ارتباط ها می توان به موثرترین و برگزیده ترین آنها یعنی ارتباط بصری اشاره کرد. با هر کودک در هر سن باید با توجه به شرایط فکری، عاطفی و سنی آنان برخورد شود بنابراین باید روشهای تعاملاتی خود را بهروز کنیم و بدانیم که به موقع متناسب با مراحل رشدی و شخصیتی کودک از آنان استفاده کنید. مسئله این تحقیق آن است که در میان گونه های مختلف ارتباط (مانند ارتباط کالمی، ارتباط غیر کالمی، کتبی، شنیداری)، ارتباط بصری بهترین نوع ارتباط با کودک است. هدف؛ یاری رساندن به کودک برای بهتر و ژرفتر دیده شدن است که خود عامل مهمی برای ثبات روحی او در آینده است. روش این تحقیق مبتنی بر مطالعات توصیفی-تحلیلی و اهمیت و ضرورت آن توجه جامعه آموزش و پرورش و خانواده در جدی گرفتن فرآیندهای بصری به عنوان وجهی از وجوه تربیت است. نتایج نشان داده است که اولا میان ارتباط تصویری و ارتباط بصری با کودک تفاوت ها و تمایزهای بسیاری است و ثانیا همه مفاهیمی که به صورت اشتراکی در جهان ما وجود دارد در وسعت بی پایان جهان کودک، داللت های معنایی ویژه ای دارند.

کودک و ارتباط بصری Keywords:

جهان کودک , هوش بصری-فضایی , گونه شناسی ارتباط , وجدان تربیتی