اثر هورمون استریگوالکتون بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی در آویشن دنایی تحت تنش خشکی

با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی خشک و کمبود اراضی مطلوب برای کشاورزی در دنیا، استفاده از گونه های گیاهی مقاوم به خشکی یا کاربرد ترکیباتی که باعث کاهش اثرات تنش خشکی و القای مقاومت در مقابل تنش در گیاهان میشوند، اهمیت زیادی دارد. در مطالعه حاضر، تاثیر محلولپاشی برگی استریگوالکتون بر فعالیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنولی آویشن دنایی، تحت تنش خشکی بنه صنورت فاکتوریل در قالب طرح کامال تصادفی در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور اول شامل سه سطح محلولپاشی استریگوالکتون (۰،۵ و۱۰ میکروموالر) و فاکتور دوم شنا مل چهنار سنطح تنش خشنکی (۹۰،۶۰ و۳۰ درصند ظرفیت زراعی (FC.)) بودند نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تنش خشکی بیشنترین مقندار فننل کنل (DW ۱-mg GA.g ۵۶/۴۹)، فالونوئید)DW ۱-mg Q.g ۹۶/۲۴) (، پرولین۱−g molμ۴/۷۷)، فعالیت آنزیم کاتاالز (protein۱-t mguni ۵/۴۴)، سوپراکسید دیسنموتاز (protein ۱-unit mg ۲۶/۲۴ () و پراکسیداز۱-unit mg - protein -۹/۲۶) در محلول پاشی ۱۰ میکروموالر اسنتریگوالکتون تحنت شنرا یط کم آبیاری ۳۰ درصد ظرفیت زراعتی آویشن دنایی به دست آمد. در مجموع استریگوالکتون بنا کناهش اثنرات منفنی تننش خشنکی بنر متابولیت های ثانویه)فنل و فالونوئید( و تنظیم کننده های اسمزی)پرولین( و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کنه هموسنتاز گونه های فعال اکسیژن را تنظیم می کنند، سبب افزایش تحمل به تنش خشکی در گیاهچه های آویشن شد. با توجه به دانش منا، اینن اولین مطالعه در مورد نقش استریگوالکتون بر مکانیسم تحمل به تتنش خشکی در آویشن است و کاربرد این محرک زیسنتی منی توانند سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه آویشن دنایی گردد و گامی موثر درتحقق اهداف کشاورزی پایدار است.

اثر هورمون استریگوالکتون بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی در آویشن دنایی تحت تنش خشکی Keywords:

آنزیمهای آنتیاکسیدانت , آویشن , تنشهای غیر زیستی , فنل , فالونوئید