طراحی شهری در بافت های فرسوده شهری بر پایه کنترل بحران

امروزه با رشد روزافزون شهرنشینی، مشکلات شهری بیش از هر زمان دیگری دامنگیر شهرهای کشور گردیده است، این مشکلات با تاثیر گذاری بر تمامی جنبه های شهرنشینی، روابط منطقی زندگی شهرنشینی را نابسامان نموده است و کیفیت کلی و قابلیت زندگی در آن ها را به شدت کاهش داده و زمینه ناپایداری در آن ها را فراهم کرده است(عربشاهی، ۱۳۸۲). بافت فرسوده شهری یکی از موارد مطرح در کلیه شهرهای کشور است که هر کدام متناسب با شرایط انسانی و طبیعی خود نیازمند مداخله و اصلاح است، از آنجایی که بافت فرسوده در اکثر شهرها هسته اولیه شکل گیری شهر را شامل می شود این امر موجب اختلال در شکل گیری ارتباط و وحدت فضایی بین بخش مرکزی، بخش میانی و بخش پیرامونی می گردد، بهسازی و نوسازی در بافت های فرسوده شهری از جمله چالش های مهم پیش روی مدیریت شهری است که شورای اسلامی شهر باید برنامه ریزی رفع معضلات موجود در این زمینه را در اولویت قرار دهد. بافت های فرسوده در محلات مختلف فضاهای نازیبایی را در شهر ایجاد می کند و معضل است که در صورت ساماندهی نشدن، دامن تمام شهرهای کوچک و بزرگ را می گیرد، در عین حال رفع این نازیبایی در شهر مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و شیوه خاص خود را می طلبد. این محلات و بافت ها از یک سو دارای ریشه های سکونتی ارزشمند با غنای فرهنگی، اجتماعی و معماری است و از طرف دیگر به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و تطابق نداشتن با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات زیرساختی است.

طراحی شهری در بافت های فرسوده شهری بر پایه کنترل بحران Keywords:

خدمات شهری , بهداشتی , وجود مشکلات اجتماعی , امنیتی