اثربخشی طرحواره درمانی بر خود ارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی در زنان مبتلا به پرخوری عصبی

مقدمه: افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی با مشکلات روانشناختی متعددی روبرو هستند که بهزیستی روانشناختی پایینی را تجربه می کنند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر انعطاف پذیری شناختی و خودارزشمندی در زنان مبتلا به پرخوری عصبی بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان مبتلا به پرخوری عصبی بود، که به کلینیک های تغذیه شهر مشهد در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲ مراجعه کرده بودند که از میان آنها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارش شدند و آزمودنی ها به پرسشنامه های خودارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس با استفاد از نرم افزار SPSS-۲۶ انجام شد. یافته ها: مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که طرحواره درمانی توانسته به صورت معناداری نمرات خودارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در پس آزمون را افزایش دهد (۰/۰۵P≤). نتیجه گیری: می توان گفت که طرحواره درمانی بر خودارزشمندی و انعطاف پذیری افراد دارای پرخوری عصبی اثربخشی داشته و در نتیجه به متخصصان سلامت روان به ویژه روان درمانگران توصیه می شود این  شیوه  درمانی را جهت بهبود بهداشت روانی در این افراد استفاده کنند.

اثربخشی طرحواره درمانی بر خود ارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی در زنان مبتلا به پرخوری عصبی Keywords:

Schema therapy , Cognitive flexibility , Self-worth , Bulimia nervosa , طرحواره درمانی , انعطاف پذیری شناختی , خودارزشمندی , پرخوری عصبی