ارتباط انسان با خداوند قالب های مناسبی می طلبد که
نماز مناسب ترین و زودیاب ترین آنهاست. به رغم تفاوت هایی که در شیوه های اقامه
نماز در آیین های مختلف وجود دارد، روح عمل و هدف
نماز در همه آنها یکسان بوده و آن نیل به قرب الهی و بهره مندی از آثار متعدد آن است. در قرآن و روایات اسلامی، هرگاه سخن از عبودیت به میان می آید،
نماز خالصانه در راس آن قرار می گیرد. از آنجا که در ذکر، فعل و حال
نماز اسراری نهفته که هریک می توانند بر ابعادی از حیات آدمی تاثیرگذار باشند، ضروری است آداب ظاهری و باطنی
نماز و اهمیت هریک از آنها مورد توجه قرار گیرد. راز سجود در
نماز به عنوان مظهر بندگی در پیشگاه خداوند متعال و تبیین اسرار مستتر در آداب آن مساله پژوهش حاضر است که با تکیه بر آیات قرآن کریم و منابع حدیثی معتبر به روش توصیفی تحلیلی مورد مداقه قرار گرفته است. دستامد تحقیق نشان می دهد که بر سجده آداب متعددی نظیر اهمیت قرائت برخی اذکار مشخص، لزوم خاکساری بخش های معین و البته شریفی از بدن، ضرورت حفظ طمانینه و سکون هنگام سجود، لزوم حفظ خضوع و خشوع در حال سجده، ضرورت طهارت لباس، بدن و سجده گاه مترتب است که در هر یک رموزی نیز وجود دارد که بر روح و جان آدمی تاثیرگذار است. تمرین پرهیز از برخی رذایل اخلاقی نظیر دروغ و بهتان، کبر و غرور و منیت، سرکشی و طغیان، یاس و ناامیدی و تمرین برخی فضیلت ها مانند صبر و استقامت، حفظ آرامش، تواضع و خشوع عارفانه، رقت قلب، دل بریدن از هوای نفسانی و توجه افراطی به دنیا از جمله اسرار نهفته در سجده است.