امروزه به دنبال رشد و گسترش بی رویه شهرها، و با توجه به سیر نگران کننده و روزافزون عوامل تهدیدزای سلامت زیست شهروندان، برنامه ریزان حوزه شهر و سلامت اصطالحی نسبتا جدید تحت عنوان شهر سالم و برنامه ریزی سلامت را مطرح می نمایند که در آن با توجه به پارادایم غالب توسعه پایدار در حوزه مطالعات شهری و اجتماعی، به دنبال این هدف می باشند تاثیر
قطار شهری در محیط زندگی را با سلامت فیزیکی و روحی شهرنشینان پیوند بزنند و تصمیمات خویش در خصوص برخی مسائل اساسی همچون
سلامت شهری را تقویت نمایند. هدف این پژوهش برنامه ریزی شهری و سنجش شاخص ها به منظور ایجاد شهر سالم در شهر شیراز می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است. برای شاخص سازی و انجام محاسبات از نرم افزار Excel و SPSS استفاده شده است. در این تحقیق، شهر شیراز از نظر شاخص های پنج گانه سلامت (اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، بهداشتی و فرهنگی) مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که وضعیت موجود شاخص های پنج گانه سلامت (اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، بهداشتی و فرهنگی) در شهر شیراز با تاثیر از مترو وضعیت مطلوب و استانداردهای شهر سالم فاصله دارد و از شرایط مطلوبی برخوردار می باشد.