قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران باوجود پیش بینی حقوق
شهروندی در اصول خود از واژه
شهروند استفاده نموده و در فصل سوم حقوق
ملت را بیان کرده است. قانون اساسی،
شهروندی را در قالب حقوق
ملت در خود جای داده است. ایده از بحث های غالبا فلسفی نظریه حقوقی راجع به اصیل و اهمیت و تعریف نرمی یا و آن ضیاءالحقیقی بررسی شده و اهمیت فوق العاده آن زمانی بیشتر می شود که این موضوع خواه ناخواه بر سعادت و یا محرومیت شهروندان تاثیر می گذارد. با توجه به اینکه جامعه کنونی در ایران در حال حرکت به سمت جامعه مدنی و کسب ویژگی های از این نوع جامعه است و در این راستا سازمان های غیردولتی و مردم نهاد مشغول به کارشده اند، شناخت هرچه بیشتر مفهوم
شهروند و
شهروندی ضرورت پیدا می کند علاوه بر این
تابعیت و مفهوم
شهروندی که مستقیما با عناصر جامعه یک سرزمین و عوامل انسانی آن ارتباط کامل دارد و چگونگی آن در اسلام نیز از جمله مسائلی اساسی اسلامی اهمیت موضوع را دوچندان می کند بنابراین در این پژوهش به بررسی مفهوم و ماهیت
شهروند و
شهروندی و بررسی این مفهوم در مشروح می پردازیم، مقدمی و می توان اصیلی
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین تغییرات پیش روی این مفهوم در عصر
جهانی شدن خواهیم پرداخت.