مقایسه روش های برشنگاری استروبوسکوپیک و برشنگاری زمان میانگین در ارزیابی غیر مخرب
Publish place: Modares Mechanical Engineering، Vol: 20، Issue: 4
Publish Year: 1399
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 33
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_MME-20-4_025
Index date: 11 March 2025
مقایسه روش های برشنگاری استروبوسکوپیک و برشنگاری زمان میانگین در ارزیابی غیر مخرب abstract
روش برشنگاری روش نوری قدرتمندی است که قابلیت محاسبه مشتقات جابجایی، کرنشهای سطحی و بازرسی غیر مخرب را در انواع مواد داراست. روشهای برشنگاری زمان میانگین و برشنگاری استروبوسکوپیک از روشهای آزمایشگاهی هستند که بهمنظور مطالعه تماممیدانی مودهای ارتعاشی توسعه داده شدهاند. در این مقاله با توسعه چیدمان برشنگاری با امکان بازرسی غیر مخرب به روشهای برشنگاری زمان میانگین و برشنگاری استروبوسکوپیک به مقایسه قابلیتهای این روشها در تشخیص عیوب پرداخته شده است. به منظور اعمال بارگذاری ارتعاشی، چیدمان ارائه شده به سیستم تحریک پیزوالکتریک مجهز شده است. بازرسی غیر مخرب به روشهای برشنگاری زمان میانگین و برشنگاری استروبوسکوپیک با تغییر فرکانس تحریک پیزوالکتریک انجام شد. روش برشنگاری استروبوسکوپیک در بازههای فرکانسی بین ۱۳۰۰ تا ۱۶۰۰ هرتز، ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ هرتز و ۱۲۶۰۰ تا ۱۳۳۰۰ هرتز عیب را با موفقیت آشکارسازی نمود، در حالی که برشنگاری زمان میانگین فقط در بازههای ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ هرتز و ۱۲۹۰۰ تا ۱۳۱۰۰ هرتز توانایی تشخیص عیب را داشت. بررسی و مقایسه نتایج روی قطعه پروپلینی با عیبی با قطر ۱۰ میلیمتر توانمندی و قابلیت روش برشنگاری استروبوسکوپیک را نسبت به برشنگاری زمان میانگین در بازرسی غیر مخرب نشان میدهد. وضوح هالههای روش برشنگاری استروبوسکوپیک در تمامی فرکانسهای تحریک بالاتر از روش زمان میانگین است و روش استروبوسکوپیک قابلیت تشخیص عیب در بازههای فرکانسی بسیار گستردهتری را داراست که باعث میشود ریسک عدم تشخیص عیب در کاربردهای صنعتی بسیار کاهش یابد.
مقایسه روش های برشنگاری استروبوسکوپیک و برشنگاری زمان میانگین در ارزیابی غیر مخرب Keywords:
مقایسه روش های برشنگاری استروبوسکوپیک و برشنگاری زمان میانگین در ارزیابی غیر مخرب authors
حمیدرضا آسمانی
School of Mechanical Engineering, College of Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran
ناصر سلطانی
School of Mechanical Engineering, College of Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
