ارزیابی مدول یانگ و ضریب پواسون ساختار متخلخل دایموند برای استفاده در ایمپلنت های ارتوپدی به روش اجزای محدود
Publish place: Modares Mechanical Engineering، Vol: 19، Issue: 5
Publish Year: 1398
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 68
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_MME-19-5_009
Index date: 11 March 2025
ارزیابی مدول یانگ و ضریب پواسون ساختار متخلخل دایموند برای استفاده در ایمپلنت های ارتوپدی به روش اجزای محدود abstract
ایمپلنت های ارتوپدی یکی از قابل اعتمادترین روش ها در درمان آسیب دیدگی های وارد بر استخوان هستند. در طراحی ایمپلنت های ارتوپدی همواره سعی می شود که مدول الاستیسیته ایمپلنت به استخوان نزدیک باشد تا از بروز عوارضی مانند سپر تنشی جلوگیری شود. در این راستا متخلخل نمودن ایمپلنت ها به عنوان یکی از راه حل های جدید و موثر برای این مشکل ارایه شده و پرینت سه بعدی امکان ایجاد انواع مختلف ساختارهای متخلخل را برای ایمپلنت به وجود آورده است. برای نزدیک کردن مدول الاستیسیته ایمپلنت با ساختار متخلخل به استخوان، از هندسه های مختلف تخلخل استفاده می شود. در این مطالعه خواص مکانیکی ساختار متخلخل دایموند از جنس تیتانیوم مورد بررسی قرار گرفته و رابطه ای برای به دست آوردن مدول الاستیسیته بر حسب پارامترهای هندسی این ساختار معرفی شده است. با توجه به نتایج به دست آمده از حل اجزای محدود، اختلاف بین نتایج عددی با داده های تجربی بین ۳/۶۴% تا ۱۸/۵۱% مشاهده شد که البته مدول یانگ به دست آمده از این روش در مقایسه با نتایج تحلیلی، تطابق بیشتری با داده های تجربی دارد. در ضمن برای ساختارهای متخلخل یا چگالی نسبی بالاتر، مقدار این خطا کاهش پیدا کرد. علاوه بر این ساختار دایموند تیتانیومی در چگالی نسبی بین ۰/۰۶ و ۰/۱۶ مدولی معادل مدول یانگ استخوان اسفنجی خواهد داشت که این موضوع در طراحی های ایمپلنت های ارتوپدی بسیار موثر است.
ارزیابی مدول یانگ و ضریب پواسون ساختار متخلخل دایموند برای استفاده در ایمپلنت های ارتوپدی به روش اجزای محدود Keywords:
ارزیابی مدول یانگ و ضریب پواسون ساختار متخلخل دایموند برای استفاده در ایمپلنت های ارتوپدی به روش اجزای محدود authors
ایمان رفعتی
Life Science Engineering Department, New Sciences & Technologies Faculty, University of Tehran, Tehran, Iran
علی ابویی مهریزی
Life Science Engineering Department, New Sciences & Technologies Faculty, University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
