این پژوهش به بررسی
عدالت اجتماعی در فرآیند
گزینش کارکنان شهرداری های ایران پرداخته و ابعاد مختلف عدالت سازمانی، از جمله عدالت توزیعی، رویه ای و تعاملی را در
استخدام و ارتقای نیروی انسانی تحلیل کرده است. نتایج نشان می دهد که عدم شفافیت در معیارهای ارزیابی، نفوذ ملاحظات شخصی و نبود استانداردهای دقیق در برخی مراحل گزینش، موجب کاهش اعتماد کارکنان، افزایش نارضایتی شغلی و افت کیفیت خدمات شهری می شود. بررسی های انجام شده نشان داده اند که رعایت عدالت در فرآیندهای استخدامی تاثیر مستقیمی بر افزایش تعهد سازمانی، کاهش فرسودگی شغلی و ارتقای بهره وری کارکنان دارد. همچنین، راهکارهایی همچون استفاده از فناوری های نوین، استانداردسازی فرآیندهای گزینش، تدوین قوانین شفاف تر و افزایش نظارت، به عنوان راه حل های موثر برای بهبود
عدالت اجتماعی در نظام استخدامی
شهرداری ها پیشنهاد شده است. این یافته ها تاکید دارند که اصلاح نظام گزینش کارکنان، نه تنها موجب افزایش رضایت و کارایی منابع انسانی در
شهرداری ها می شود، بلکه نقش مهمی در بهبود خدمات شهری و افزایش اعتماد عمومی دارد.