موضوع سانحه از ابتدا با زندگی بشر همراه شده است و او همواره سرپناه خود را به واسطه سوانح مختلف از دست داده است. در این راستا طراحی مجدد ابنیه پس از سوانح و بازسازی آن ها مقوله ای غیر قابل انکار می باشد که برای بهبود شرایط و رسیدن به بازسازی پایدار، نیازمند طی فرایندی است که بعضا از روی تجربه و در بسیاری موارد امروزی بر اساس مدل های معرفی شده در زمینه فرایند طراحی، آغاز شده و ادامه می یابد. مقاله مروری حاضر که بر اساس روش تحقیق کیفی با استفاده از ابزار مطالعات کتابخانه ای تدوین شده است، به چهار بخش کلی تقسیم می گردد. بخش مقدمه، که در آن تبیین مسئله، ایجاد سوال و اهداف تحقیق مورد توجه قرار گرفته؛ بخش دیدگاه ها، که مدل هایی با در نظرگرفتن شرایط سانحه از میان مدل های طراحی مطرح گزینش شده و باید توجه داشت که در این گزینش، ویژگی مدل و توجه به شرایط قرارگیری مراحل قبل، حین و پس از سانحه در چرخه بحران در نظر گرفته شده است و هر مدل بر چرخه بحران منطبق گردیده است. بخش سوم آنالیز، پایه ها و ریشه های اصلی تفکر طراحی در شرایط بحرانی را مورد بررسی قرار می دهد و در آن مدل های
فرایند طراحی با زمینه مورد نظر تطبیق داده شده و تدقیق می شوند. و در بخش آخر، نتیجه گیری نیز بر بهینه کردن مدل مناسب برای زمان وقوع سانحه و ارائه آن در
فرایند طراحی برای سانحه استوار شده است.