امروزه دیگر نمی توان
ورزش را صرف یک رقابت و یا کالای مصرفی و تفننی در میادین ورزشی تعریف کرد.
ورزش در کنار جنبه های رقابتی ، مصرفی و تفننی آن نه تنها فرصتی برای انتقال فرهنگ کشور ها و ملت ها است ، بلکه می تواند یک صنعت پرسود اقتصادی نیز باشد. در پرتو اقتصادی پنداشتن ورزش، می توان شاهد تاثیر حوادث و رویداد های ورزشی در اقتصاد کشور ها و به تبع آن اقتصاد جوامع بود. این تاثیر موجب بروز و ظهور تئوری اقتصاد
ورزش شده است . از منظر نظری و تئوریک ، اقتصاد
ورزش برای تحلیل فعالیت های ورزشی و به بیان دقیق تر برای ارزیابی مسائل و الگوهای تخصیص بهینه منابع در سه بخش عملکرد ورزش، تولیدات
ورزش و توسعه
ورزش بکار گرفته می شود. مطالعات و بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که اقتصاد سیاسی
ورزش در ایران بعد از انقلاب اسلامی با موانع و چالش هایی مواجه بوده است . لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی این موانع و چالش هاست . یافته های و نتایج در این پژوهش نشان داده اند که :
دولت گرایی ، ضعف سرمایه گذاری بخش خصوصی در
ورزش کشور، موانع درون بخشی صنعت ورزش، فقدان شرایط زیر بنایی ،
ایدئولوژیک و سیاسی شدن و همچنین وجود مافیای فساد در امر
ورزش از جمله موانع و چالش های اقتصاد سیاسی
ورزش ایران بعد از انقلاب اسلامی محسوب می شوند. لازم به ذکر است که این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از منظر تحلیل داده ها کیفی و از منظر ماهیت پژوهش ،توصیفی - تحلیلی است . روش گرد آوری داده ها و اطلاعات، اسنادی است که از طریق مراجعه به کتابخانه و آرشیو مقالات و همچنین جستجو در شبکه های الکترونیکی و اینترنتی انجام شده است . این پژوهش از منظر تئوریک ، از الگوی نظری اقتصاد سیاسی
ورزش بهره برده است .