شاهنامه
فردوسی برجسته ترین اثر حماسی و
خسرو و شیرین نظامی هم یکی از بزرگترین منظومه های غنایی ما محسوب می شود که هر دو شاعر به سرودن داستان
خسرو و شیرین (عشق نامه خسرو پرویز) مبادرت ورزیده اند. حوادث مربوط به زندگی خسرو در
شاهنامه در بخش تاریخی آمده است. پرواضح است که
فردوسی به صحت نقل پایبند بوده، حال آنکه
نظامی از دخل و تصرف در اصل داستان ابایی نداشته است.
شاپور یکی از شخصیت های است که هم در
خسرو و شیرین نظامی و هم در
شاهنامه (داستان خسرو پرویز) از او سخن رفته است؛ ولی تصویر او در این دو اثر با هم تفاوت اساسی دارد و برداشت دو شاعر در ارائه شخصیت او کامال با هم متفاوت است.
شاهنامه بر محور رزم و منظومه های
نظامی بر محور بزم می چرخد؛ بنابراین
شاپور که در هر دو منظومه ایفای نقش می کند در
شاهنامه فردوسی در نقش فرمانده سپاه ظاهر می شود؛ در حالی که در
خسرو و شیرین نظامی نقش کلیدی برای رسیدن عاشق و معشوق را بازی می کند. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی-تحلیلی و بر پایه منابع کتابخانه ای تدوین شده که ضمن بررسی شخصیت تاریخی
شاپور به تفاوت جایگاه او در دو منظومه نامبرده پرداخته است.