تحلیل و بررسی ادبیات دیجیتالی و الکترونیکی و تجربه دیجیتالی شدن شعر و ادبیات داستانی معاصر در ایران

ادبیات رقمی یا دیجیتالی شکلی از ادبیات الکترونیکی با دامنه وسیعی از رویکردها به ادبیات است که در آن نیاز برجسته ای به استفاده از کامپیوتر است. فوق متن ها، ادبیات جنبشی، انیمیشن های کامپیوتری، ادبیات تصویری دیجیتالی، ادبیات رمزی، ادبیات آزمایشی و ویدیویی، رمان های کده شده الکترونیکی، پیام کوتاه یا وبلاگ هستند. اشعار و داستان هایی که با کامپیوتر برنامه ریزی می شوند، از طریق خودکار باتوجه به پارامترهای اولیه که به آن ها داده می شود. پروژه های نوشتاری برنامه ریزی شده که به کاربر این اجازه را می دهند که در نوشتن اثر همکاری کند، اجراهای اصلی آنلاین کده راه های جدید نوشتن را توسعه می دهند، همگی بخش های مختلف ادبیات دیجیتالی را تشکیل می دهند. در ایران نیز اتصال به اینترنت در دهه ۷۰ و یک سال پس از تولد اینترنت در غرب صورت پذیرفت. جامعه ایرانی در نخستین سال های تولد اینترنت به این شبکه جهانی پیوست و در دهه های بعد با کسب سطح دیجیتالی مورد نیاز عمومی و درونی کردن عادت های و ارزش های فرهنگی دیجیتالی، زمینه و بستر مناسب و گسترده ای را برای تجربه و ایجاد شعر و ادبیات داستانی در فضای دیجیتال ایجاد کرده است که امروز نیز ادامه دارد و افق های تازه ای را پیش روی شاعران و نویسندگان قرار داده است که البته در حد توجه به فرم و شکل پردازی باقی مانده است. ما در این مقاله ضمن بررسی ادبیات دیجیتالی و الکترونیکی و تفاوت آن ها با هم و توضیح بخش های مختلف برای ید تجربه دیجیتالی شدن شعر و ادبیات داستانی معاصر ایران را طی یک بررسی توصیفی و تحلیلی مورد واکاوی قرار می دهیم.

تحلیل و بررسی ادبیات دیجیتالی و الکترونیکی و تجربه دیجیتالی شدن شعر و ادبیات داستانی معاصر در ایران Keywords:

ادبیات فارسی , کامپیوتر , ادبیات دیجیتالی , شعر , ادبیات داستانی معاصر